మనం ఇలాగే ఈదారిలో
ఉస్సురుస్సురనుకుంటూ
ఉచ్చ్వాస నిశ్వాసాల
ఊపిరులూదుకుంటూ ఇలానే
పయనిద్దామా నేస్తం?

మన తాతలూ ముత్తాతలూ
ఈ బాటను పట్టి ఇలానే నడిచారని
దారి ప్రక్కన యేపుగా పెరిన పిచ్చి మొక్కలను
త్వరత్వరగా తప్పించుకుంటూ
దారికాచి నక్కిన విష పన్నగాల పన్నగాలను
ఏదోరకంగా వదిలించుకుంటూ

ఇలాగే సర్దుకుపోతూ సాగిపోవడం తప్పదంటావా మిత్రమా?

తిరుగుబాటును తిక్కవేదాంతమని కొట్టిపారేస్తూ
మనం అనునిత్యం  ఇలాగే కొనసాగితే యుద్ధం మనలను
అంతరాంతరాళాల్లో తొఇచివేస్తూ భయపెడుతుంది.
అగ్రరాజ్యాలు అగ్రసనాధిపత్యం కొనసాగిస్తూ మనల్ను వేధిస్తూనే వుంటుంది.అహరహమూ మనలను చింతాక్రాతులనుజేసి ఆడుకుంటూనే వుంటుంది.

ఇప్పటిదాకం మనం రొప్పురూ రోజుతూ నడిచిన ఇరుకు త్రోవను వద్లేద్దాం.
ఇంతదాకా అప్రయత్నంగా వచ్చిపడుతున్న మారణహోమాలను
చెల్లు చీటీ రాసి పంపేద్దాం.
శిశిరానికి చేరువగానే వసంతం వేచివుంటుదన్న సత్యాన్ని నమ్మేద్దాం.
మరపురాన్విధంగా మనం నిత్య నీతనంగా మరో ప్రస్థానానికి ఉపక్రమిద్దాం.
మన బాటకు బాసటగా వుండేలా
మన ఊహలకు ఆశలకూ ఆశయాలకూ
కొత్త చివురులు తొడిగేలా  కొంగ్రొత్త ఊపిరిలూదుదాం  రా
తిమిరంతో సమరం చేసి అది పలాయనం చిత్తగించేలా
వెలుగు దివిటీలను వెలిగిద్దాం.
జీవితాన్ని నూత్న మర్యాదకతో నందనవనంగా మారేలా
నిరంతరం చెమటోదుస్తూ శ్రమైక జీవన సౌందర్యా న్ని మూల్యాకనం జేసి
సరయిన ఖరీదును గట్టే షరాబులై పయనిద్దాం
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\