ఈమధ్య నాకు కవితకు ఓ చదువరి వ్యాఖ్యానంచేస్తూ వారికియేకవితనైనా పైకి చదివే అలవాటున్నదని ఈ కవిత
శ్రావ్యంగా వినబడిందనారు. చాలా సంతోషం కలిగింది.
వెంటనే నాకు బాల్యంలోని ఓ సంఘటన గుర్తుకొచ్చి అది ఇక్కడ ప్రస్తావించాలని తోచింది. మా స్వగ్రామంలో వెంకయ్యగారని ఓ గ్రామీణ వైద్యుండుడేవారు. ఆయనకు దిన పత్రికతో సహా యేదైనా పైకి చదివేఅలవాటు. అలాగే అపరాధ పరిశోధక నవలలు[అప్పట్లో పావలాకొకటి దొరికేవి.కొమ్మూరి సాంబశివరావు,తెంపోరావు లపేర్లమీద చాలా నవలలొచ్చేవి.కాడిలాక్ కారూ,పైపులోంచి పైకివచ్చే పొగలు అసిస్తెంట్ నందన్ లెదా మరో అందమైన యువతీ
ఇలా సాగే నవలలనూ ఆయన ఇంటి వద్దగానీ లేదా ఆయన  అతుకు[అంటే ఏమిటని అమాయకంగా అడక్కండి.] తీరిగా నరసరావుపే కుర్చీ [ఈజీ చైర్ అనేవాళ్లు అప్పట్లో]
రీరిగా సిగరెట్ ముట్ట్తించుకుని పొగ వదులుతూ చదివే వారు
ఆనవలనో దినపత్రికనో, కానీ ఖర్చులేని కాలక్షేపంగదా అందరూ శ్రవణ పేయంగా ఆ కధాంశాన్ని విని ఆనందించే వారు.ఒచ్చిన చిక్కల్లా అక్కద మధ్యలో వచ్చే శృంగార సన్నివేశాలను కూలంకషంగా చదువుతుంటేనే శ్రోతలైన వారికి సిగ్గు మొగ్గలవుతూ విచ్చుకుని పెదాలు దాటి నవ్వుగా ముసి ముసిగా .రూపాంతరంచెంది బయటకు ఒచ్చేది..ఆ అతుకుమాత్రం నూలుచీరకొంగు అడ్దం

పెట్టుకుని ఆయన వైపు ఓరచూపులు సారిస్తూ పకపకా నవ్వుకునేది.