కవిత రాయడమంటే
అడవి యేనుగును
అవసరార్ధం బంధించేందుకు
అనుల్లంఘనీయంగా ప్రయత్నించడం.

ఓ కందకాన్ని తవ్వు
దాన్ని ఆకులూ అలములతో కప్పు
 అందులో పడి ఘీం కరిస్తూన్న
ఓ ఉద్విగ్న రూపం ప్రత్యక్షమౌతూ
పెనుగులాడటం ప్రారంభమౌతుంది.
ఇప్పుడిక కష్టమైన పనల్లా
దాన్ని ఉపాయంతో లంఘించగలగడం.
మావటి వాడి రూపంలో
పరకాయ ప్రవేశం చేయడం.
అప్పుడిక నీలో అంతర్గతం గా ఓ భయం
తొణికిసలాడడం మొదలవుతుంది.
ఏరోజయినా దాని ఉగ్రరూపపు పద ఘట్టనలక్రింద
నలిగిపోవడం ఖాయమన్న జంకేగదా ఆ భయం!
[ఓ ఆంగ్ల కవిత ఆధారంగా]
===============================