కవితాసుమాంజలి--
=======================

అతగాడిని చూడగానేనవ్వు తనంతతానే
ఆ మనిషినవ్వుకు సరిపోలను నేనంటూ
నిష్క్రమణపు మార్గాన తిరోగమిస్తుంది.
సౌహార్దం అతని శీలసంపదకు
సాటిరాను నేనంటూ తలొంచుకుని వెళ్ళిపోతుంది.

ఇంకా వసంతం రాకకోసం ఎదురుచూసే కనులకు
చేతుల్లోచి జారిపడ్డ ఒంటరిపూల బుట్ట
శిశిరం రూపమై  మాయాప్రవరుడిలా దిగివవ్చ్చి
కవితా వరూధుని ముఖద్వారం వద్ద 
తిష్టవేసి అతనొచ్చే దాకా కదలను
 పొమ్మని భీష్మించుకు కూర్చుంటే 
ర్టునర్తనం లో తనను మెచ్చని
 శిశిరం కోరికనే మన్నించి
మంచితనం తనకే సొంతమన్నట్లు
మాహాప్రస్థానానికి సిద్ధమై
 కదలి కనీటిసాగరాన్ని 
కవిసుహ్రున్మండలికి కానుకగా
గిరాటేసి కరుణా సముద్రుడిలా
కాలయముడివెంట తలొంచుకుని కదలిపోతున్నాడు.

వేయి పడగల కాలనాగు వెంటబడి వేటాడి
అతన్ని తనవెంటబెట్టుకుని విసురుగా
 విజయ గర్వం తొణికిసలాడగా 
అగ్ని సాక్షిగా అతను నిష్క్రమించడం కవితా భారతి
 తాను కళ్ళారా చుసానని
అవధాన సరస్వతితో అనడం తాను విన్నానని
సమస్త సాహితీలోకం సాక్షీ భూతమై
సజలనయనాలతో అతనికి శ్రద్ధాంజలి
ఘటిస్తూ కన్నీరు మున్నీరుగా విలపించింది.

==================================================