ప్రవాస వైరాగ్యం
======================

మరతుమన్ననూ మరపుకు రాని
మహోజ్వల దాంపత్యం మన స్నేహం.
ఎందరినో ఎదిరించీ మరెందరినో కదిలించి
దట్టంగా అల్లుకుపోయిన స్వారస్యం మన ప్రణయం.

ఈలత ఇలాగే హరితవర్ణంలో సాగుతున్నదనే అనుకున్నా!
ఓ సుడిగాలి ఒక్కుదుటన వీచి నిన్నూ నన్ను చెరోదిశగా
విసిరేస్తుందని విధి ఇంత క్రూరంగా బలీయమై
ప్రవర్తిస్తుందనీ ఊహించలేకపోవడం నా మనో దౌర్బల్యమేనేమో.

ఇప్పుడనుకుని యేంలాభం వైతరిణికావలి ఒడ్డున ఒంటరిగా నీవు.
నీ అజా పజా తెలుసుకోలేక ప్రవాసంలో
 పరితపిస్తున్న మానసంతో ఇవతలి దరిన విలపిస్తూ నేను.

ఇద్దరం ఇప్పుడు సమాంతర రేఖల్లో సంతాప తీరాల్లో విలపిస్తూ.
మనిషికీ మనసుకూ గాయాలుచేసి వదిలేసిన విధిని
 ఎంతగా నిందించినా ఫలితమేముంటుంది--
 వగపుల్లో వెక్కి వెక్కి దు :ఖించడం తప్ప.
========================================