ఓ దశాబ్దం దాటాక------
====================
నువూనేనూ ప్రప్రధంగా
సమావేసమావేశమినప్పుడు
ఎర్రెర్రని మధ్యంలా
తీయ తీయని మధువువనిపించావు.
ఇద్దరూ అధరాలను అందుకోగానే
చుర్రున కాలినట్లనిపించింది.
ఎదోతెలియని అనుభూతి నన్ను
నీతో సహజీవనమే మేలని సూచించింది.

ఇప్పుడు మనపరిచయమయి
 దశాబ్ద కాలం దాటింది.
నువ్వు ప్రభాతాన ప్రతివారూ
ఆశించే ఫలహారమందిస్తానని
మారాం చేస్తుంటావు.
నాకు ఇక దేన్నీ రుచిచూడాలనిపించడంలేదు.
కారణం చూపులతోనే నీ సౌందర్యాన్ని
జుర్రుకోడానికి అలవాటు పడ్డాను.
ప్రతినిత్యం సంతుష్టి పడుతూ
కాలం గడిపేస్తున్నాను.సంతులిత ఆహార్యం
నువ్వే ఐనప్పుడు ఇక నాకు ప్రత్యేకమైన
 ఫల హారాలతో  పనిలేదేమోననిపిస్తుంది.
--------------------------
  [Amy Lowell--ఆంగ్ల     కవితకు అనుసృజన]
=====================================